Arjen de Wit

Spaans oefenen vrijwilligerswerk doen ramen lappen kozijnen afnemen James Joyce lezen Oom Peter bellen Adorno lezen Jari bellen Lara bellen teentjes tellen baard trimmen of laten trimmen wandelen met de kinderwagen in het park op de eerste lentedag troebel witbier drinken in het park op de eerste zomerdag liefde geven muffins maken peer-gember knuffelen likken sabbelen non-fictie lezen over onconventionele onderwerpen zoals de geschiedenis van de ananas iets doen voor het personeel in de ziekenhuizen demonstreren om die vluchtelingen hierheen te halen demonstreren tegen racisme demonstreren voor het klimaat lopen hopen dolen koken kopen maar niet te veel kopen activist worden activist blijven praten over liefde en politiek en tevreden zijn met wat ik heb.

dat je huissleutel weer eens kwijt is

die zat toch in je jas?

dat je favoriete poesenmok kapot valt

die ene die je gekocht had toen je zo alleen was

dat die leuke bloes

er nu echt niet meer uitziet

dat je de knuffel van je zoontje laat liggen

in de trein

fuck

dat was nou zíjn favoriet

dat je de letters van de namen

van de stations

op het bord

op het perron

op het station niet meer kunt lezen

dat je bij de tandarts staat

keurig op tijd

terwijl je eigenlijk bij de fysio had moeten wezen

dat een roze bodywarmer jou zo lekker zit

of geel

of babyblauw

in ieder geval: een bodywarmer

dat je geen huis hebt gekocht

op het moment dat je het nog betalen kon

en je nu een ton overwaarde had kunnen hebben

een ton!

dat je niet meer weet of je nou kinderen had

en hoeveel

dat vreemde vrouwen in witte schorten je om zeven uur komen wekken

voor weer een dag teveel

dat je vader gaat, je moeder en je broer

en dat je dat allemaal overleeft

dat je bij me blijft

terwijl ‘ik hou van jou’ geen betekenis meer heeft

De stad schreeuwt
Ik ben Ramses
Ik ben alleen

Herinneringen drijven boven in de golven van gedachten die komen aanzetten, omver rollen en zich dan weer terugtrekken.

Hoe ze de lakens recht trok als we allebei uit bed waren maar nog even niet aan de nieuwe dag wilden denken.

De manier waarop ze haar eten bekeek voordat ze het in haar mond stopte, alsof ze zich bij elke hap verwonderde over de ingrediënten.

Hoe ze me na een zoen nog een tikje op mijn wang gaf met haar wijsvinger, heel licht.

Die keer dat ze zei dat ze voor altijd bij me zou blijven.

En dat ze dat niet deed.