Die keer
door arjendewit
Herinneringen drijven boven in de golven van gedachten die komen aanzetten, omver rollen en zich dan weer terugtrekken.
Hoe ze de lakens recht trok als we allebei uit bed waren maar nog even niet aan de nieuwe dag wilden denken.
De manier waarop ze haar eten bekeek voordat ze het in haar mond stopte, alsof ze zich bij elke hap verwonderde over de ingrediënten.
Hoe ze me na een zoen nog een tikje op mijn wang gaf met haar wijsvinger, heel licht.
Die keer dat ze zei dat ze voor altijd bij me zou blijven.
En dat ze dat niet deed.
Arjen de Wit 