Arjen de Wit

Het was gezellig in de eetzaal. Wij zaten aan een tafel ervaringen uit te wisselen met een Brits stel, aan de andere tafel zaten mannen met dikke nekken te lachen en te proosten. Dat is belangrijk in Georgië, proosten, dat doen ze met ernstige gezichten en lange toespraken.

De man die het hoogst in de hiërarchie leek te staan was een kale politie-officier met een pistool in zijn riem. Hij riep ons, hij hief zijn glas en we gingen staan maar hij gebaarde dat we moesten zitten en we gingen zitten – nee, alleen de dame moest zitten. Daar stonden we, de politieman wees naar het portret van de patriarch aan de muur en alle mannen proostten op de patriarch.

We protesteerden niet, we bleven niet zitten uit solidariteit met de vrouw in ons gezelschap. We proostten met een gewapende politiebaas op het portret van de patriarch.