Dylan

door arjendewit

De kroeg om ons heen wordt vager, alsof iedereen iets zachter gaat praten. Ze vertelt over Palestijnse vluchtelingen, ik luister en kijk naar haar lachende ogen.

Daar is het leven echter, vindt ze, omdat de dood altijd dichtbij is.

In het café klinkt Bob Dylan en in mijn hoofd zing ik zachtjes mee:

Ik wil je.

Advertentie