Arjen de Wit

Hij herkent alles wat in zijn eten zit. Hij proeft het meel waar de tarwepasta uit bestaat, droog en korrelig op zijn tong. De eieren die erdoorheen zijn geslagen. De pijnboompitten, gemalen met hompen verse knoflook als basis voor pesto. De hap maalt nog eens door zijn mond. Meel aangelengd met melk en water, pitten en look aangelengd met bittere olijfolie. Hij proeft alle handen die aan het deeg hebben gezeten, de machine waarmee de pasta is uitgerold en gesneden. De geur van de basilicum trekt voorbij als een trage zomerwolk. Alles is romig, de gare pasta en de groene saus. Een restje zout likt langs zijn tong terwijl de hap richting slokdarm vertrekt. Slikkend kijkt de man naar het behang voor zijn neus. Hij weet alles.