Arjen de Wit

Dit verhaal had moeten gaan over eenzame autoritten en verlaten snelwegen. Het had moeten vertellen hoe groot de bekers wel niet zijn in Amerika, hoe veel dikke mensen je ziet en dat het land is ingericht op auto’s en creditcards. Hoe gemakkelijk het leven gaat, zeker als je geld hebt. Hoeveel zwervers er op straat liggen. Dat het Starbucks-logo langzaam plaatsmaakt voor dat van Waffle House als je verder naar het zuiden rijdt. Hoe zout het eten is, of hoe zoet. Dat al het fruit smaakt alsof het ingespoten is met spierversterker. Hoe duur de supermarkten zijn vergeleken met afhaalmaaltijden. Dat er overal vreten wordt verkocht, en dat iedereen overal aan het vreten is.