Arjen de Wit

“Ik vind het gezellig met je!”, schreeuw ik. De muziek staat te hard, er zijn te veel gesprekken om ons heen. Ze knikt maar ik weet niet of ze het wel heeft verstaan.

We zijn nog even de kroeg ingegaan, ook al waren we allebei moe; het is toch Amsterdam en het is toch zaterdagavond. We worden geen saai stel dat altijd op de bank zit, hadden we afgesproken.

Als ik haar toelach kijkt ze weg.