Arjen de Wit

Als we in haar kamer zijn, driehoog achter in Harlem, zoekt ze in haar tas: portemonnee kwijt. “Ik heb hem laten liggen in de taxi”, zegt ze, “die vinden we nooit meer terug”.

Er zat tweehonderd dollar in. Tweehonderd dollar, bij elkaar gesprokkeld met fooien in de bar. Ze laat haar hoofd hangen en drukt een hand tegen haar slaap.

Ik wil haar troosten, haar vasthouden en zeggen dat alles goed komt, maar ze loopt van me weg. Ze kleedt zich uit en gaat met gespreide benen tegen de muur staan. “Neuk me.”