Arjen de Wit

Zacht luistert het meisje naar de stilte van een huis zonder hem. Ergens wordt een wc doorgetrokken. Water en ontlasting gorgelt door het gebouw, ze hoort het suizen van het toilet en het vieze water dat door de muren naar beneden stort.

Ze zit op de bank.

Nu zet iemand een douche aan. Dit water daalt rustiger, een tevreden gesis dat niet eens op zou kunnen vallen totdat het weer stopt. Ze bedenkt wie zich nu zou wassen, een man of een jongen of een vrouw of een meisje, hoe vies het zou zijn. Ze houdt haar oor tegen de muur om het water beter te horen. Ogen sluiten. Nadenken. Bedenk de temperatuur. Bedenk wat er bij zit: zweet, modder uit het park, misschien wel bloed uit een wondje van het scheren, misschien wel sperma. Het blijft maar stromen, ze luistert naar het geruis en even is ze tevreden. Toch nog verbaasd haalt ze haar hoofd van de muur als het water met een harde hik stopt. Een laatste restje warm water daalt door de flat.

Dan tikt en klikt de voordeur.