Windows
Er wordt gewerkt aan onderdelen.
Er wordt gewerkt aan onderdelen.
Weer een leuke publicatie: het korte verhaal ‘Letters’ werd geselecteerd als een van de tien beste inzendingen voor de schrijfwedstrijd Schrijf je straat die zijn opgenomen in de bundel Door Oost. De bundel werd op 26 mei gepresenteerd in Studio/K tijdens het festival Boeken door Oost.
‘Letters’ vertelt het verhaal van een alleenstaande moeder die haar zoon ziet gaan studeren in Amsterdam. Elke keer als haar zoon thuiskomt neemt hij een letter mee van het gedicht dat op een gebouw staat langs het spoor tussen Centraal en Muiderpoort. Het gedicht dat zich zo op moeders prikbord vormt vordert steeds trager naarmate het leven van zoonlief zich meer in de stad gaat afspelen.
De bundel is de derde in de reeks Schrijvers uit Oost. In Door Oost staan, naast de tien inzendingen van de wedstrijd, veertien verhalen van gevestigde schrijvers als Auke Kok, Henk Spaan en Eva Posthuma de Boer. Het boek is uitgegeven door Babel & Voss en is te koop in de betere Amsterdamse boekhandel.
Samen met Margriet Krijtenburg schreef ik een kinderboek over Robert Schuman, een van de grondleggers van de Europese Unie.
Le Père de l’Europe (The Father of Europe) bekijkt het leven van Robert Schuman door de ogen van Amira, een Syrisch meisje dat gevlucht is voor de oorlog. Zij is met haar vader op weg naar Parijs in een trein die door de tijd blijkt te kunnen reizen. Via de traumatische gebeurtenissen tijdens de Frans-Duitse oorlog, de Eerste Wereldoorlog en de Tweede Wereldoorlog leert ze hoe bijzonder het is dat er vrede is in Europa.
Initiatiefneemster en hoofdauteur Margriet Krijtenburg, die promoveerde op Schuman, ontving de Franstalige versie van het boek op 12 mei uit handen van uitgever Paraiges Jeunesse in het Robert Schuman-huis in Scy-Chazelles.
Dankzij sponsoring van Europe Direct wordt het boek verspreid onder 91 leerlingen van de Europese School die deelnamen aan het Peace & Justice & Schuman for Kids evenement op 16 mei bij de Haagse Hogeschool. De komende maanden wordt gewerkt aan verdere verspreiding.
“Zal ik jouw ziel onder mijn arm nemen?”
dat je huissleutel weer eens kwijt is
die zat toch in je jas?
dat je favoriete poesenmok kapot valt
die ene die je gekocht had toen je zo alleen was
dat die leuke bloes
er nu echt niet meer uitziet
dat je de knuffel van je zoontje laat liggen
in de trein
fuck
dat was nou zíjn favoriet
dat je de letters van de namen
van de stations
op het bord
op het perron
op het station niet meer kunt lezen
dat je bij de tandarts staat
keurig op tijd
terwijl je eigenlijk bij de fysio had moeten wezen
dat een roze bodywarmer jou zo lekker zit
of geel
of babyblauw
in ieder geval: een bodywarmer
dat je geen huis hebt gekocht
op het moment dat je het nog betalen kon
en je nu een ton overwaarde had kunnen hebben
een ton!
dat je niet meer weet of je nou kinderen had
en hoeveel
dat vreemde vrouwen in witte schorten je om zeven uur komen wekken
voor weer een dag teveel
dat je vader gaat, je moeder en je broer
en dat je dat allemaal overleeft
dat je bij me blijft
terwijl ‘ik hou van jou’ geen betekenis meer heeft
Dit nummer duurt precies een sigaret.
We lopen tussen Montenegro en Albanië, hoewel het op 2000 meter moeilijk is om belang te hechten aan de fictie van landsgrenzen. De uitzichten zijn weidser dan in de Alpen, de herfstkleuren zijn feller dan die van Maine. Als de zon schijnt geven de bomen licht.
We vermijden de tol en rijden door plaatsen met namen zonder klinkers. In Hrv wordt aan de weg gewerkt.
“Misschien”, zegt ze, “is dit wel het maximaal haalbare.”
We blijven voor altijd in dit park, met een gitaar en een boek, of tenminste zo lang we daar zin in hebben. Langzaam veranderen de wolken van vorm.